Umiejętność władania białą bronią towarzyszyła ludzkości niemal od zarania jej dziejów i ewoluowała wraz z przeobrażaniem się samej broni oraz technik wojennych. Najpierw walczono prymitywnymi pałkami i maczugami, potem od starożytności do średniowiecza używano toporów, pik, kopii i mieczy, a ciał broniły tarcze i ciężkie zbroje. Wprowadzenie na pola bitew broni palnej spowodowało rezygnację ze zbroi i ciężkiego miecza na rzecz lżejszego rapieru, a potem szpady dworskiej i pojedynkowej. O ile walki na miecze najczęściej polegały na jak najsilniejszym cięciu przeciwnika i były często jedynie pokazem siły fizycznej, o tyle szpada, lekka i precyzyjna broń kolna, stała się bardzo poręcznym i groźnym uzbrojeniem nie tylko w walkach ale także w trakcie ćwiczeń. Dlatego wymyślono nową broń – floret, który miał służyć tylko przygotowaniom do walk na szpady. Ze względów bezpieczeństwa we florecie m.in. ograniczono pole trafienia tylko do tułowia oraz wprowadzono szereg zasad umownych. Nieco inny jest rodowód szabli – ta broń o zakrzywionej klindze przeznaczona do cięć przywędrowała do Europy z Dalekiego Wschodu i w ciągu paru wieków stała się podstawowym uzbrojeniem kawalerii wszystkich armii.
Do sal treningowych trafiła pod koniec XIX wieku po wynalezieniu jej lekkiej odmiany, nadającej się do bezpiecznych ćwiczeń. I to właśnie wtedy w szermierczych salach fechtunek – z założenia przygotowujący do krwawych walk – przeobraził się w zajęcie sportowo-rekreacyjne.
Dziś szermierka jest sportem, w któ
rym rozgrywa się zawody zarówno kobiet jak i mężczyzn w trzech broniach – szpadzie, florecie i szabli. Szpada i floret to bronie kolne, zadaje się nimi trafienia przy pomocy pchnięć.
Szabla jest bronią sieczno – kolną, tu trafia się zarówno cięciami jak i pchnięciami. W szpadzie liczą się pchnięcia zadane w całe ciało, a jednoczesne trafienie się przeciwników powoduje przyznanie punktu obu zawodnikom.
W szabli pole trafienia liczy się od pasa w górę łącznie z rękoma i maską. We florecie pole trafienia stanowi tułów (bez maski i rąk), a trafienie w inną część ciała nie jest zaliczane i unieważnia akcję. W szabli i florecie obowiązują pewne zasady umowne, przyznające jednym działaniom szermierczym pierwszeństwo nad innymi, na przykład natarcie ma pierwszeństwo przed przeciwnatarciem.
Szermierze toczą pojedynki na metalizowanej planszy, a ich broń podłączona jest do aparatu elektrycznego sygnalizującego trafienia. Organizuje się zawody indywidualne i drużynowe. W turnieju indywidualnym przeprowadza się najpierw eliminacje grupowe, w których walczy się do 5 trafień, a potem walki pucharowe, toczone do 15 trafień. Finał tworzy ósemka zawodników, którzy nadal systemem pucharowym walczą o miejsca na podium. Zawody kończy walka o pierwsze miejsce toczona przez dwóch najlepszych zawodników danego turnieju.
Szermierka jest jedną z nielicznych dyscyplin sportowych towarzyszących od początku zmaganiom olimpijskim i nieprzerwanie znajdującą się w programie igrzysk.
Robert Wieruszewski
Szermierka w SP85 jest nierozerwalnie związana z klubem sportowym KS Wrocławianie, którego głównym trenerem i prezesem jest pan Krzysztof Głowacki. Jego wychowankowie stanowią prężnie działający zespół ukierunkowany na sukcesy szkoleniowe i sportowe.
Odwiedź strony klubu: